Week 2: busy in Bangalore
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg Janneke
17 Maart 2019 | India, Bangalore
Dag allemaal,
En toen zat week 2 er al weer op, time flies when you’re having fun!
Kort beschrijven wat ik meemaak, lijk ik moeilijk te vinden. Voor mijn meest spectaculaire ervaring van deze week, skip de rest en kijk bij de laatste zondag. :)
Zondagavond toch nog naar de grote Orion mall geweest, écht groot! Veel westerse winkels, maar ook veel winkels voor kurti’s, en de bovenste verdieping was de hele verdieping vol eten. Buiten een zakenbuurt met grote fontein; echt een plek voor mensen om op de zondag samen te komen, het was er dan ook behoorlijk druk. Ook dé plek voor Hatti Kaapi, de enige plek waar je volgens Raji goede koffie kunt krijgen, het was best een lekkere cappuccino. Zwarte koffie kennen ze al helemaal niet.
Maandag: Dengue
Hoewel het erg warm is hier, zien we veel mensen met het H1N1-virus, in Nederland wel bekend als oorzaak van de Mexicaanse griep in 2009, van oorsprong een vogelgriepvirus, in het Engels ‘swine flu’ genoemd omdat het vaak ziekte veroorzaakt bij varkens. However, dit virus gedijt goed in wat koelere omgeving, en toch zien we het hier veel. Oppassen geblazen dus voor mij; ik blijf regelmatig op afstand. Deze week is er een gezonde man zonder bijkomende problemen aan overleden zelfs…
Ook ligt er iemand met verdenking op Dengue (ook wel bekend als knokkelkoorts) op de afdeling; naar aanleiding daarvan kreeg ik een rondleiding over het microbiologie lab (2e keer), met uitleg over het onderzoek naar biomarkers die aanleiding zouden kunnen geven voor het doormaken van een ernstige vorm van de dengue, dengue hemorragic fever of dengue-shocksyndroom. Of ik zou willen zien hoe ze bloed afnemen bij de patiënten; nou, daar heb ik voor bedankt, wel aangegeven dat ik weet hoe dat in zijn werk gaat, natuurlijk, want ze willen me hier met liefde alles laten zien.
Toen op een binnenpleintje van het ziekenhuis voor het eerst een aap gespot! Ik had al gehoord dat die hier in de bomen zitten en dat ze, als je je raam open hebt, bij je naar binnen kunnen klimmen om je eten te plunderen, daarom hebben ook veel appartementen een net voor hun balkon gespannen.
Dinsdag: nog meer onderzoek
Vanmorgen vroeg op, ik wilde graag mee op de visite die door de PG (post-graduate) gedaan werd, zodat ik iets meer mee zou krijgen van het gesprek met de patiënt, het lichamelijk onderzoek en het klinisch redeneren wat daarna komt, in plaats van alleen als één van de 6 anderen mee te waggelen en er niets van te verstaan. Wat heet vroeg, ik was nu om 8u in het ziekenhuis, dus dat viel best mee.
Op een afdeling was wat gesteggel; een patiënt was wat gepikeerd omdat ze hem wakker hadden gemaakt om zijn bed te kunnen verschonen. Patiënt en verpleegkundigen schreeuwen naar elkaar, maar het leek allemaal toch wel mee te vallen.. Ik kon er wel om lachen hoe dit heen en weer ging, ook al kon ik niet verstaan wat ze zeiden.
Toen een gave machine gezien die mensen met hartfalen moet helpen om het bloed beter in de kleine haarvaten te stuwen door van buitenaf druk te geven, ECP heet het, external counterpulsion. Hier hadden ze zelf een machine gebouwd naar Amerikaans voorbeeld, want het officiële apparaat was veel te duur voor hier. Daarom doen zij nu zelf onderzoek naar het effect van het gebruik van dit zelfgebouwde apparaat.
‘s Middags was de ‘mortality audit’, als het ware epicrisebespreking, waarin ze een casus van binnen de afdeling bespreken en samen discussiëren wat er beter kan. Echter waar dat in Nederland volgens hoor en wederhoor en meer het overlegmodel gaat, was het hier meer een spervuur van vragen en opmerkingen en nog niet niet verwijten van de professoren achterin de zaal aan de presentator (die niet eens de behandelend arts in de casus was). Daar blijf ik me over verbazen, hoezeer de professoren op een voetstuk staan en zo benaderd worden.
Daarna eens gaan genieten van de campus; naar het technologiegebouw gelopen (mooi!), een tijdje op een stoepje gezeten en gekeken naar het verkeer, de bomen, de mensen en al het andere dat langs kwam (denk aan trekkers, hele grote vogels, honden). Hier kwam ik een lieve mevrouw tegen die mij aansprak. Ik probeerde duidelijk te maken dat ik geen Kannada sprak, maar zij sprak geen Engels. Tamil, dat wel, maarja, dat kon ik dan weer niet. Ze vertelde dat ze naar de kerk ging, Christelijk was en toen ik aangaf dat ik dat ook was, nam ze even mijn hand in haar handen als een vorm van herkenning, denk ik. Ze vertelde dat ze Patima heette, en ik vertelde dat ik Janneke heet. Ik mocht een foto van haar maken en de rest van de middag ben ik in beste stemming geweest door zo’n kleine, leuke ontmoeting en moedige actie van de mens als Patima mij vanmiddag benaderde.
Woensdag: studiemiddag
‘s Ochtends vroeg weer mee op visiteronde met een van de postgraduates en daarna hetzelfde met de assistant professor. Toen eea besproken over malaria en nog een patiënt kunnen zien met transverse myelitis (heftig beeld!) en geprobeerd fundoscopie te doen (in het oog kijken), maar door de staar van die mevrouw lukte dat helaas niet.
Net als ik in Nederland gewend ben, vond ik het een goed idee om deze week op woensdagmiddag niet naar de klinische les te gaan (die waar ik vorige week niets van verstond) en ‘s middags aan mijn opdrachten voor in Groningen te gaan werken.
Donderdag: kat en bollywood
Ik loop vanmorgen het ziekenhuis in, zie ik opeens iemand lopen met een jonge poes op z’n arm, in het ziekenhuis! Ik weet niet waar hij naartoe ging, maar dat was een van de leukste momenten van de dag.
Na de ochtendvisite ben ik aangesloten bij de polikliniek. Het was ontzettend druk, maar voor het eerst kon ik iets doen! Bloeddrukken meten. Dat is nog niet heel makkelijk als er 2 doktoren aan een tafel spreekuur zitten te doen en er 5 familieleden van patienten om je heen staan en ondertussen de fan boven je hoofd op volle toeren draait :’), maar al lang fijn dat ik wat kon bijdragen. In de loop van de ochtend was het wat minder, toen werd het nog drukker en ze hadden ook geen tijd meer om voor mij dingen te vertalen of dingen uit te leggen dus af en toe zat ik er echt bij voor Jan met de korte achternaam. Ik voel me dan wel een blok aan het been als ik er zo naast zit; zonder functie en de medisch inhoudelijke leerzaamheid daalt dan ook vrij snel. Op zulke momenten houd ik mij meer bezig met hoe dokter en patient communiceren, zij het verbaal of non-verbaal en wat gevolgen daarvan zijn; daar heb je geen gesproken taal voor nodig. Het zijn overigens de post-graduates die het spreekuur houden. De personen die hier vergelijkbaar zijn met semi-arts/ANIOS doen alleen maar wat bloeddrukken meten en hand- en spandiensten.
Interessante casussen van vandaag waren twee oudere vrouwen, een met pulmonaalklepstenose (en niet zo’n beetje ook; de thrill was op haar borst te zien!) en de ander met mitraalklepstenose, ook flink met ook nog eens een onregelmatig hartritme. Wel leuk dat ze mij optrommelen zo van: kijk, dit is interessant voor jou om te zien.
‘s Avonds hadden Tinneke, Emilie en ik ons ingeschreven voor een proefles Bollywood dansen bij een gym net buiten de campus. Het bleek een combinatieles met hiphop te zijn. Het was intensief, leuk, anders dan de Bollywood die ik kende vanuit Maastricht, en de dagen daarna heel zere kuiten! Wel fijn om even fysiek in beweging te zijn geweest behalve het wandelen.
Vrijdag: handig woord geleerd
Vandaag een handig woord geleerd: gottilla; betekent zoiets als; I don’t know. Is nogal vaak aan de orde als patiënten in Kannada (lokale taal) tegen mij beginnen te praten en ik weer eens mijn schouders op moet halen.
Geen spannende dag in het ziekenhuis; wel fijn dat ik nu een aantal dagen achter elkaar dezelfde patiënten kan zien met de post-graduate en het beleid wat kan volgen. Ik vind het niet passend om hier uitgebreid te beschrijven over patiënten zie ik zie, maar er zijn er zeker een aantal die diepe indruk maken en mij nog lang bij zullen blijven.
‘s Avonds thali gegeten (een verzameling van verschillende dingen) met daarbij manchurian, een plaatselijke specialiteit van bloemkool in een soort mix, en dan gefrituurd; beetje zoet, wel lekker en niet spicy!!
‘s Middags was weer de wekelijkse clinical society meeting met dit keer als thema ‘mortality audit’, om een casus van een overleden patiënt te bespreken en na te gaan wat er mis is gegaan en wat er anders had gekund, met als doel de zorg verbeteren. Ik vond de uitkomsten niet zo concreet, het modder gooien (wat mij was voorspeld) viel overigens ook wel mee.
Zaterdag: groenten!
‘s Ochtends de laatste ochtend op de afdeling interne geneeskunde. Na de vroege rounds (7:45u) dit keer zelfs van 9:05-9:50 gewacht tot we dezelfde ronde met de professor gingen maken… Wat inefficiënt. Ik vond het niet zo erg want ik was hartstikke moe. Daarna nog bij een interessante patiënt meegekeken toen tweedejaars geneeskundestudenten les kregen, en daarna een lecture over malaria bijgewoond, ook weer nuttig. Wat infectious diseases betreft, ben ik helemaal klaar voor de afdeling community medicine.
Groenten eten de Indiërs niet zoveel. Wel fruit, maar behalve de 8.000.000 kilo rode uien die per dag alleen al hier op de foodstreet worden schoongemaakt en opgegeten, en een verdwaalde tomaat in een curry, valt het me wat tegen. Daarom van de week eens wat bonen gekocht, en daar vanmiddag van gesmuld :)
‘s Avonds weer naar de Orion Mall geweest, buiten weer genoten van een lekkere cappuccino en nu rustig langs allerlei winkeltjes gestruind. We hebben een soort mexicaans op z’n Indiaas gegeten (?), maar wel met veel groenten! Topdag wat groenten betreft.
Zondag: de stad Bangalore verkennen.
Vandaag was een van meest indrukwekkende dagen die ik tot nu toe heb meegemaakt. Met Emilie en Tinneke ben ik vandaag Bangalore in geweest om het een en ander van de stad te zien. De betekenis van de naam Bangalore is overigens ‘boiled beans’. Het is geen stad met een stadscentrum met daaromheen van alles anders. Er zijn verschillende shopping areas met kleding, levensmiddelen en wat al niet meer; de ene groter dan de andere, de ander luxer dan de een, de ene drukker dan de andere.. Nee dat is niet waar, het is overal razend druk, je kunt over de hoofden lopen en we zijn het favoriete onderwerp van verkopers op straat: “Hello yes ma’am”. Steeds minder trek ik mij dat aan en wuif ik nee of loop ik door zonder oogcontact te maken.
Leukste start van de dag; de bewaker bij de poort gaf een aap op het hek bij de achteringang van het ziekenhuis een banaan en mandarijntje. Ik geniet erg van deze kleine dingen.
1) Bangalore palace
First stop met de tuktuk: Bangalore Palace; dé must-see van Bangalore. Niet zoals wij kennen een groot gebouw in het centrum van de stad, maar op een privélandgoed met een soort oprijlaan. Het is gebouwd voor de Maharaja, en is generaties lang beheerd geweest door de familie Wadiyar. Een audiotour leidde ons door het mooie, in Tudor stijl (?) gebouwde paleis, waar zelfs een schilderij van Rubens hing. Er hingen veel foto’s; familiefoto’s, foto’s van tijgerjachten, foto’s van de opening van het paleis, een ware verzameling. Met name de vloertegels zijn mij opgevallen in dit paleis.
2) Cubbon Park
Daarna met de tuktuk richting Cubbon park. Een van de parken hier in de stad. Best groot, vrij toegankelijk en veel mensen die lekker op de zondagmiddag van de schaduw en het groen aan het genieten waren. Vlak na de entree hoorden we muziek en gingen we onze oren achterna. We kwamen uit bij een tournooi, een bureaustoelhockeytournooi welteverstaan. We mochten een kijkje nemen en mochten er ook mee-eten. In de schaduw hebben we gekeken naar dit gekke festijn, waar ook nog Russische cheerleaders een dansje kwamen doen (we waren niet onder de indruk). Na een vervelende ervaring van een man die steeds een foto met mij wilde maken (ja dit gebeurt continu, maar nu bleef hij achter me aan lopen), konden we verder genieten van het park. Daar nog twee eekhoorntjes gespot!
3) City Market
Een markt is hier niet beperkt tot een paar straten; het behelst ongeveer 8 huizenblokken, als het er niet meer zijn. We kwamen hier in de loop van de middag en het viel me op dat veel vaste kraampjes gesloten waren, maar dat daarvóór op de stoep en op de straat de kraampjes wel stonden. Op weg ernaartoe kwamen we door een straat met alleen maar mannen, een straat met veel ICT kraampjes, SP road (zie de link hieronder voor een impressie, zet vooral je geluid aan!). Verderop in deze straat kwamen we uit op de City Market, waar ze oprecht álles te koop hebben wat je maar zou willen hebben, ongeveer in 800voud. Eerst een groot deel met etenswaren, van aardappels tot wortels, en ook exotische groentesoorten die ik niet herkende. Veel fruit, en veel oude mensen zittend op de grond die twee of drie soorten fruit verkopen; alles netjes opgestapeld in torentjes. Je kon er een kilo tomaten krijgen voor 10 roepies, dat is omgerekend €0,12. Dit gaf mij weer eens aan hoe weinig mensen te besteden hebben. Een avondmaaltijd kun je op de campus in de foodstreet rond de 50 roepies (€0,62) goed krijgen. Voor een menu bij Burger King betaal je 135 roepies (€1,67).
Verderop kleding, tassen, kleden, blokker-achtige artikelen, ook volledige fornuizen waren te koop. We kwamen langs het ‘busstation’ wat een verzameling bussen in random opgestelde volgorde was. Niets dat aangaf dat het een station was, behalve dat er veel bussen waren. Er was veel afval, mannen urineerden achter de bussen, koeien lopen tussen het afval te snuffelen. Alle spullen waren overdadig, maar met name de hoeveelheid mensen in die ruimte was overweldigend. Ik denk dat deze ervaring van vandaag mijn grootste cultuurshock tot nu toe is geweest.
Link indruk SP road: https://www.youtube.com/watch?v=ugnbCaeOTss
4) Lal Bagh Botanische tuinen
Na deze tijd op de drukke city market waren we alle drie wel moe, en hebben we de tuktuk gepakt naar Lal Bagh botanische tuinen, waar we voor 25 roepie nog even konden vertoeven, liggend in het gras hebben we dat gedaan. Ik heb daar genoten van de rust, het groen, de zuurstof en het even ontspannen na de hectiek van de markt. We waren er maar kort en ik wil hier graag terugkomen om meer van het park te ontdekken en te genieten van het stukje groen in deze grote stad.
Wat een dag, wat een dag. Morgen start op de afdeling geriatrie, ik heb er zin in om op een andere afdeling te kijken, hopelijk kan ik iets meer doen!
En toen zat week 2 er al weer op, time flies when you’re having fun!
Kort beschrijven wat ik meemaak, lijk ik moeilijk te vinden. Voor mijn meest spectaculaire ervaring van deze week, skip de rest en kijk bij de laatste zondag. :)
Zondagavond toch nog naar de grote Orion mall geweest, écht groot! Veel westerse winkels, maar ook veel winkels voor kurti’s, en de bovenste verdieping was de hele verdieping vol eten. Buiten een zakenbuurt met grote fontein; echt een plek voor mensen om op de zondag samen te komen, het was er dan ook behoorlijk druk. Ook dé plek voor Hatti Kaapi, de enige plek waar je volgens Raji goede koffie kunt krijgen, het was best een lekkere cappuccino. Zwarte koffie kennen ze al helemaal niet.
Maandag: Dengue
Hoewel het erg warm is hier, zien we veel mensen met het H1N1-virus, in Nederland wel bekend als oorzaak van de Mexicaanse griep in 2009, van oorsprong een vogelgriepvirus, in het Engels ‘swine flu’ genoemd omdat het vaak ziekte veroorzaakt bij varkens. However, dit virus gedijt goed in wat koelere omgeving, en toch zien we het hier veel. Oppassen geblazen dus voor mij; ik blijf regelmatig op afstand. Deze week is er een gezonde man zonder bijkomende problemen aan overleden zelfs…
Ook ligt er iemand met verdenking op Dengue (ook wel bekend als knokkelkoorts) op de afdeling; naar aanleiding daarvan kreeg ik een rondleiding over het microbiologie lab (2e keer), met uitleg over het onderzoek naar biomarkers die aanleiding zouden kunnen geven voor het doormaken van een ernstige vorm van de dengue, dengue hemorragic fever of dengue-shocksyndroom. Of ik zou willen zien hoe ze bloed afnemen bij de patiënten; nou, daar heb ik voor bedankt, wel aangegeven dat ik weet hoe dat in zijn werk gaat, natuurlijk, want ze willen me hier met liefde alles laten zien.
Toen op een binnenpleintje van het ziekenhuis voor het eerst een aap gespot! Ik had al gehoord dat die hier in de bomen zitten en dat ze, als je je raam open hebt, bij je naar binnen kunnen klimmen om je eten te plunderen, daarom hebben ook veel appartementen een net voor hun balkon gespannen.
Dinsdag: nog meer onderzoek
Vanmorgen vroeg op, ik wilde graag mee op de visite die door de PG (post-graduate) gedaan werd, zodat ik iets meer mee zou krijgen van het gesprek met de patiënt, het lichamelijk onderzoek en het klinisch redeneren wat daarna komt, in plaats van alleen als één van de 6 anderen mee te waggelen en er niets van te verstaan. Wat heet vroeg, ik was nu om 8u in het ziekenhuis, dus dat viel best mee.
Op een afdeling was wat gesteggel; een patiënt was wat gepikeerd omdat ze hem wakker hadden gemaakt om zijn bed te kunnen verschonen. Patiënt en verpleegkundigen schreeuwen naar elkaar, maar het leek allemaal toch wel mee te vallen.. Ik kon er wel om lachen hoe dit heen en weer ging, ook al kon ik niet verstaan wat ze zeiden.
Toen een gave machine gezien die mensen met hartfalen moet helpen om het bloed beter in de kleine haarvaten te stuwen door van buitenaf druk te geven, ECP heet het, external counterpulsion. Hier hadden ze zelf een machine gebouwd naar Amerikaans voorbeeld, want het officiële apparaat was veel te duur voor hier. Daarom doen zij nu zelf onderzoek naar het effect van het gebruik van dit zelfgebouwde apparaat.
‘s Middags was de ‘mortality audit’, als het ware epicrisebespreking, waarin ze een casus van binnen de afdeling bespreken en samen discussiëren wat er beter kan. Echter waar dat in Nederland volgens hoor en wederhoor en meer het overlegmodel gaat, was het hier meer een spervuur van vragen en opmerkingen en nog niet niet verwijten van de professoren achterin de zaal aan de presentator (die niet eens de behandelend arts in de casus was). Daar blijf ik me over verbazen, hoezeer de professoren op een voetstuk staan en zo benaderd worden.
Daarna eens gaan genieten van de campus; naar het technologiegebouw gelopen (mooi!), een tijdje op een stoepje gezeten en gekeken naar het verkeer, de bomen, de mensen en al het andere dat langs kwam (denk aan trekkers, hele grote vogels, honden). Hier kwam ik een lieve mevrouw tegen die mij aansprak. Ik probeerde duidelijk te maken dat ik geen Kannada sprak, maar zij sprak geen Engels. Tamil, dat wel, maarja, dat kon ik dan weer niet. Ze vertelde dat ze naar de kerk ging, Christelijk was en toen ik aangaf dat ik dat ook was, nam ze even mijn hand in haar handen als een vorm van herkenning, denk ik. Ze vertelde dat ze Patima heette, en ik vertelde dat ik Janneke heet. Ik mocht een foto van haar maken en de rest van de middag ben ik in beste stemming geweest door zo’n kleine, leuke ontmoeting en moedige actie van de mens als Patima mij vanmiddag benaderde.
Woensdag: studiemiddag
‘s Ochtends vroeg weer mee op visiteronde met een van de postgraduates en daarna hetzelfde met de assistant professor. Toen eea besproken over malaria en nog een patiënt kunnen zien met transverse myelitis (heftig beeld!) en geprobeerd fundoscopie te doen (in het oog kijken), maar door de staar van die mevrouw lukte dat helaas niet.
Net als ik in Nederland gewend ben, vond ik het een goed idee om deze week op woensdagmiddag niet naar de klinische les te gaan (die waar ik vorige week niets van verstond) en ‘s middags aan mijn opdrachten voor in Groningen te gaan werken.
Donderdag: kat en bollywood
Ik loop vanmorgen het ziekenhuis in, zie ik opeens iemand lopen met een jonge poes op z’n arm, in het ziekenhuis! Ik weet niet waar hij naartoe ging, maar dat was een van de leukste momenten van de dag.
Na de ochtendvisite ben ik aangesloten bij de polikliniek. Het was ontzettend druk, maar voor het eerst kon ik iets doen! Bloeddrukken meten. Dat is nog niet heel makkelijk als er 2 doktoren aan een tafel spreekuur zitten te doen en er 5 familieleden van patienten om je heen staan en ondertussen de fan boven je hoofd op volle toeren draait :’), maar al lang fijn dat ik wat kon bijdragen. In de loop van de ochtend was het wat minder, toen werd het nog drukker en ze hadden ook geen tijd meer om voor mij dingen te vertalen of dingen uit te leggen dus af en toe zat ik er echt bij voor Jan met de korte achternaam. Ik voel me dan wel een blok aan het been als ik er zo naast zit; zonder functie en de medisch inhoudelijke leerzaamheid daalt dan ook vrij snel. Op zulke momenten houd ik mij meer bezig met hoe dokter en patient communiceren, zij het verbaal of non-verbaal en wat gevolgen daarvan zijn; daar heb je geen gesproken taal voor nodig. Het zijn overigens de post-graduates die het spreekuur houden. De personen die hier vergelijkbaar zijn met semi-arts/ANIOS doen alleen maar wat bloeddrukken meten en hand- en spandiensten.
Interessante casussen van vandaag waren twee oudere vrouwen, een met pulmonaalklepstenose (en niet zo’n beetje ook; de thrill was op haar borst te zien!) en de ander met mitraalklepstenose, ook flink met ook nog eens een onregelmatig hartritme. Wel leuk dat ze mij optrommelen zo van: kijk, dit is interessant voor jou om te zien.
‘s Avonds hadden Tinneke, Emilie en ik ons ingeschreven voor een proefles Bollywood dansen bij een gym net buiten de campus. Het bleek een combinatieles met hiphop te zijn. Het was intensief, leuk, anders dan de Bollywood die ik kende vanuit Maastricht, en de dagen daarna heel zere kuiten! Wel fijn om even fysiek in beweging te zijn geweest behalve het wandelen.
Vrijdag: handig woord geleerd
Vandaag een handig woord geleerd: gottilla; betekent zoiets als; I don’t know. Is nogal vaak aan de orde als patiënten in Kannada (lokale taal) tegen mij beginnen te praten en ik weer eens mijn schouders op moet halen.
Geen spannende dag in het ziekenhuis; wel fijn dat ik nu een aantal dagen achter elkaar dezelfde patiënten kan zien met de post-graduate en het beleid wat kan volgen. Ik vind het niet passend om hier uitgebreid te beschrijven over patiënten zie ik zie, maar er zijn er zeker een aantal die diepe indruk maken en mij nog lang bij zullen blijven.
‘s Avonds thali gegeten (een verzameling van verschillende dingen) met daarbij manchurian, een plaatselijke specialiteit van bloemkool in een soort mix, en dan gefrituurd; beetje zoet, wel lekker en niet spicy!!
‘s Middags was weer de wekelijkse clinical society meeting met dit keer als thema ‘mortality audit’, om een casus van een overleden patiënt te bespreken en na te gaan wat er mis is gegaan en wat er anders had gekund, met als doel de zorg verbeteren. Ik vond de uitkomsten niet zo concreet, het modder gooien (wat mij was voorspeld) viel overigens ook wel mee.
Zaterdag: groenten!
‘s Ochtends de laatste ochtend op de afdeling interne geneeskunde. Na de vroege rounds (7:45u) dit keer zelfs van 9:05-9:50 gewacht tot we dezelfde ronde met de professor gingen maken… Wat inefficiënt. Ik vond het niet zo erg want ik was hartstikke moe. Daarna nog bij een interessante patiënt meegekeken toen tweedejaars geneeskundestudenten les kregen, en daarna een lecture over malaria bijgewoond, ook weer nuttig. Wat infectious diseases betreft, ben ik helemaal klaar voor de afdeling community medicine.
Groenten eten de Indiërs niet zoveel. Wel fruit, maar behalve de 8.000.000 kilo rode uien die per dag alleen al hier op de foodstreet worden schoongemaakt en opgegeten, en een verdwaalde tomaat in een curry, valt het me wat tegen. Daarom van de week eens wat bonen gekocht, en daar vanmiddag van gesmuld :)
‘s Avonds weer naar de Orion Mall geweest, buiten weer genoten van een lekkere cappuccino en nu rustig langs allerlei winkeltjes gestruind. We hebben een soort mexicaans op z’n Indiaas gegeten (?), maar wel met veel groenten! Topdag wat groenten betreft.
Zondag: de stad Bangalore verkennen.
Vandaag was een van meest indrukwekkende dagen die ik tot nu toe heb meegemaakt. Met Emilie en Tinneke ben ik vandaag Bangalore in geweest om het een en ander van de stad te zien. De betekenis van de naam Bangalore is overigens ‘boiled beans’. Het is geen stad met een stadscentrum met daaromheen van alles anders. Er zijn verschillende shopping areas met kleding, levensmiddelen en wat al niet meer; de ene groter dan de andere, de ander luxer dan de een, de ene drukker dan de andere.. Nee dat is niet waar, het is overal razend druk, je kunt over de hoofden lopen en we zijn het favoriete onderwerp van verkopers op straat: “Hello yes ma’am”. Steeds minder trek ik mij dat aan en wuif ik nee of loop ik door zonder oogcontact te maken.
Leukste start van de dag; de bewaker bij de poort gaf een aap op het hek bij de achteringang van het ziekenhuis een banaan en mandarijntje. Ik geniet erg van deze kleine dingen.
1) Bangalore palace
First stop met de tuktuk: Bangalore Palace; dé must-see van Bangalore. Niet zoals wij kennen een groot gebouw in het centrum van de stad, maar op een privélandgoed met een soort oprijlaan. Het is gebouwd voor de Maharaja, en is generaties lang beheerd geweest door de familie Wadiyar. Een audiotour leidde ons door het mooie, in Tudor stijl (?) gebouwde paleis, waar zelfs een schilderij van Rubens hing. Er hingen veel foto’s; familiefoto’s, foto’s van tijgerjachten, foto’s van de opening van het paleis, een ware verzameling. Met name de vloertegels zijn mij opgevallen in dit paleis.
2) Cubbon Park
Daarna met de tuktuk richting Cubbon park. Een van de parken hier in de stad. Best groot, vrij toegankelijk en veel mensen die lekker op de zondagmiddag van de schaduw en het groen aan het genieten waren. Vlak na de entree hoorden we muziek en gingen we onze oren achterna. We kwamen uit bij een tournooi, een bureaustoelhockeytournooi welteverstaan. We mochten een kijkje nemen en mochten er ook mee-eten. In de schaduw hebben we gekeken naar dit gekke festijn, waar ook nog Russische cheerleaders een dansje kwamen doen (we waren niet onder de indruk). Na een vervelende ervaring van een man die steeds een foto met mij wilde maken (ja dit gebeurt continu, maar nu bleef hij achter me aan lopen), konden we verder genieten van het park. Daar nog twee eekhoorntjes gespot!
3) City Market
Een markt is hier niet beperkt tot een paar straten; het behelst ongeveer 8 huizenblokken, als het er niet meer zijn. We kwamen hier in de loop van de middag en het viel me op dat veel vaste kraampjes gesloten waren, maar dat daarvóór op de stoep en op de straat de kraampjes wel stonden. Op weg ernaartoe kwamen we door een straat met alleen maar mannen, een straat met veel ICT kraampjes, SP road (zie de link hieronder voor een impressie, zet vooral je geluid aan!). Verderop in deze straat kwamen we uit op de City Market, waar ze oprecht álles te koop hebben wat je maar zou willen hebben, ongeveer in 800voud. Eerst een groot deel met etenswaren, van aardappels tot wortels, en ook exotische groentesoorten die ik niet herkende. Veel fruit, en veel oude mensen zittend op de grond die twee of drie soorten fruit verkopen; alles netjes opgestapeld in torentjes. Je kon er een kilo tomaten krijgen voor 10 roepies, dat is omgerekend €0,12. Dit gaf mij weer eens aan hoe weinig mensen te besteden hebben. Een avondmaaltijd kun je op de campus in de foodstreet rond de 50 roepies (€0,62) goed krijgen. Voor een menu bij Burger King betaal je 135 roepies (€1,67).
Verderop kleding, tassen, kleden, blokker-achtige artikelen, ook volledige fornuizen waren te koop. We kwamen langs het ‘busstation’ wat een verzameling bussen in random opgestelde volgorde was. Niets dat aangaf dat het een station was, behalve dat er veel bussen waren. Er was veel afval, mannen urineerden achter de bussen, koeien lopen tussen het afval te snuffelen. Alle spullen waren overdadig, maar met name de hoeveelheid mensen in die ruimte was overweldigend. Ik denk dat deze ervaring van vandaag mijn grootste cultuurshock tot nu toe is geweest.
Link indruk SP road: https://www.youtube.com/watch?v=ugnbCaeOTss
4) Lal Bagh Botanische tuinen
Na deze tijd op de drukke city market waren we alle drie wel moe, en hebben we de tuktuk gepakt naar Lal Bagh botanische tuinen, waar we voor 25 roepie nog even konden vertoeven, liggend in het gras hebben we dat gedaan. Ik heb daar genoten van de rust, het groen, de zuurstof en het even ontspannen na de hectiek van de markt. We waren er maar kort en ik wil hier graag terugkomen om meer van het park te ontdekken en te genieten van het stukje groen in deze grote stad.
Wat een dag, wat een dag. Morgen start op de afdeling geriatrie, ik heb er zin in om op een andere afdeling te kijken, hopelijk kan ik iets meer doen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
