Week 3: geriatrie en items of India
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg Janneke
24 Maart 2019 | India, Bangalore
Items of India
Week drie begint op de afdeling Geriatrie. Ze hebben hier een aparte geriatrie OPD (polikliniek) met daarin een gordijntje voor de fysiotherapeut, een kamertje om een ECG te maken, een spreekkamer, een kamer voor de tandarts en een kamertje voor de telemedicine. Het laatste is een mooi staaltje techniek, al laat de verbinding soms te wensen over. Het Medical College hier heeft het rural health center in Kaiwara geadopteerd en heeft daar artsen zitten die de zorg voor mensen in dat gebied op zich nemen. Als er casussen zijn van ouderen die met een specialist besproken moeten worden, kan gebruik worden gemaakt van een groot scherm met camera en geluid en een gedeeld computersysteem. Zo kan de arts ter plaatse samen met de patient vast wat gegevens invullen en kan men hier in het ziekenhuis direct die gegevens inzien. Ze kunnen ook meekijken met als een ECG gemaakt wordt, de bloeddruk gemeten wordt en als de bloedsuiker gemeten wordt. Handig! Techniek komt uit Zweden en het is een proef, maar wel handig denk ik.
Het is hier nu overigens dagelijks 34 graden, en vandaag kwam er een blog online van het Memorial Hospital hoe je je kunt wapenen tegen de hitte, wie weet handig als we dit jaar weer zo’n zomer krijgen als de vorige! https://www.msrmh.com/blog/2019/3/healthcare-in-summer
Maandag: chai-dag
De geriatrie OPD is maar klein, maar onderschat dat niet; het spreekwoord ‘klein maar fijn’ gaat hier zeker op en wat voelde ik mij welkom daar! Ze waren net thee aan het inschenken, dus ik mocht meegenieten. Tijdens de ronde over de afdeling werd mij veel uitgelegd over het onderzoeken van de geriatrische patient, ik kan hiervan zeker wat mee naar huis nemen! ‘s Middags een lezing over postmenopauzale hormoontherapie, waarbij ik alweer de mazzel had dat er chai geserveerd werd. Bij thuiskomst niet verder gekomen dan de livestream van het journaal in Nederland te bekijken naar aanleiding van de gebeurtenissen in Utrecht. Vreemd om op zo’n afstand te zitten. Woensdag kwam ik de lokale krant van hier van dinsdag tegen, zelfs daar stond het op de voorpagina met een verwijzing naar een groter, vrij accuraat artikel.
Dinsdag:
Vanmorgen keurig op tijd om 9u in het ziekenhuis, komt de dokter pas om 10u aan. Ach. Ik heb woensdag begrepen dat deze mensen een bijzonder werkritme hebben. ‘s Ochtends vroeg doet deze specialist een ronde over de afdeling bij zijn patienten in het priveziekenhuis. Dan rijdt hij naar het teaching hospital (waar ik ben), om daar rond 9u te kunnen zijn. Tot 16:30 is hij in het ziekenhuis aan het werk, dan gaat hij even naar huis en vanaf 18:30-22:00 doet hij nog weer een ronde over de afdeling in het priveziekenhuis en houdt hij daar nog weer spreekuur. Pas dan is het tijd voor eten en slapen en om 6:00u gaat de wekker alweer… En dan te bedenken dat hij ook nog les geeft aan de volgende generatie doktoren (dat vindt hij erg belangrijk!), allemaal op een en dezelfde dag. Waarom? Om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. De verdiensten van een dokter in India zijn niet zoals die van een arts in Nederland. Ook deze dokter verschiet als ik vertel dat ons 5 euro briefje dat ik hem laat zien ongeveer 400 roepies waard is. Ik ben ook onder de indruk.
Wat valt op: geuren
In lang niet alle vakantielanden is dit iets wat je bij blijft; de geur van waar je bent. Hier echter wel. Ik kan me geen moment bedenken waar ik geweest ben waar ik niet verwelkomd werd met een of andere geur. In het ziekenhuis is dit vaak de warme, bedompte, zuurstofloze lucht van mensen en zieken, vaak ook van urine, ook wel de benzinelucht bij de trap van 0 naar -1. Dan, op de foodstreet aan de voorkant van het ziekenhuis de geuren van kruiden, van ui, van vers fruit, van olie, van verbrand. Onder mijn appartement zit de waterzuivering of iets dergelijks van het ziekenhuis dus daar ruikt het ook nooit lekker. Een stukje verderop de stoffige lucht van het verkeer, de vervuiling dringt je neus binnen. Zelden de geur van deodorant of parfum zo overdag...
Woensdag: slaap
Moe, moe, moe. Vanmorgen hoefde ik pas rond half 10 op de OPD te verschijnen. Ik begrijp nog niet zo goed waarom ik niet met de PGs of met de interns s ochtends mee begin, dat lijkt mij logischer. Maargoed. Ik dus naar de OPD, er was een health screening van verpleegkunde-studenten, plus iets van 15 jaar 2 studenten geneeskunde stonden rond EEN tafel te drentelen. Het was daar stikheet (iets waar ik de afgelopen dagen juist niet zoveel last van heb), maar nu vloog het me een beetje aan. Last van hartkloppingen en ik heb maar aangegeven dat ik ging kijken bij de geriatrie OPD of er patienten waren, daar is het rustiger. Later wel weer terug en nog een paar patienten meegekeken, rond half 2 op pad voor een tosti en bananenlassi als lunch en daarna naar huis. Dutje doen, thuis zijn voor de schoonmakers en daarna aan de studieopdrachten voor Groningen, net als vorige week woensdag; heb er in ieder geval al mooi een af en besproken :). Oja, ook nog bijzonder: er kwam vandaag een patient op de OPD met een spondylose met uitval van de linkerkant van zijn lichaam. De dokter wilde hem opnemen voor evaluatie en behandeling. Echter de man en zijn zoon gaven aan volgende week terug te komen voor de opname; als ze het geld bij elkaar hebben gekregen. Oeps, even gek voor mij. Hier zijn veel mensen niet verzekerd, zeker in het ziekenhuis voor de armere mensen niet, en dan kan dit voorkomen. Opname op een grote zaal kost 100 roepies per dag (1,24) en veel onderzoeken zijn tegen gereduceerd tarief te verkrijgen, maar toch...
Wat valt op: dieren
Vandaag twee keer oog in oog gestaan met een aap; eerst op het balkon, toen voor het raam van het appartement. Er was net een mevrouw aan het schoonmaken en toen heeft de meneer van de hostels de aap weggejaagd met een zwabber :’) toen ik maar snel alle afwas gedaan die nog op tafel was blijven staan (not mine) om ze niet verder in de verleiding te brengen dichtbij te komen. Daarna een mooie vlinder gezien. Overal krioelen verder miertjes en vliegen. ‘s Avonds zie ik op de foodstreet bij het restoration hospital grote vleermuizen vliegen, zo snel dat ik ze nog niet op de foto heb kunnen krijgen. Ook vliegen hier grote roofvogels over, en zitten af en toe te observeren op het dak van het ziekenhuis (een buizerd of een arend, denk ik). Daarnaast zijn er natuurlijk heeel veel gekko’s en die vieze beesten die ik maar niet meer ga noemen. Ook gespot: eekhoorns, katten, honden en een haan.
Donderdag: Holi!
Gisteren en vandaag is het Holi. Met holi, een Hindoeistisch feest, viert men een aantal dingen: het nieuwe jaar, de lente en het overwinnen van het goede over het kwade. Dit doen zij met name met het gooien van kleuren. Het was een onduidelijke dag wat mijn activiteiten betreft, en zo zat ik om 13:30 samen met 4 anderen te wachten op de professor die uiteindelijk pas om 14:15 kwam. Geduld kweek je hier wel. Ze hadden mij niet verteld dat deze poli tot uiteindelijk 19u zou duren, toen was ik er een beetje klaar mee en had honger. Ook had ik het vieren van Holi gemist, dat was om 17u. Helaas, daar geen foto's van. Als schrale troost en souvenir een klein zakje met poeder gekocht s avonds.
Wat valt op: einde
In het ziekenhuis doen ze dit maar op een gekke manier: ik weet nooit wanneer iets is afgelopen. Een gesprek met de patiënt heeft geen einde zoals wij dat kennen: “tot ziens over 3 maanden”, maar vaak terwijl de patiënt en dokter nog aan het praten zijn, komt alvast de volgende patiënt binnen. Daar kan ik niet aan wennen. Ook bij voordrachten en presentaties lijkt er zonder woorden een einde te komen aan de bijeenkomst, te herkennen aan de professoren die achterin de zaal als eerst opstaan en de zaal verlaten, waarna de rest volgt. Geen ‘'bedankt voor je presentatie”, na de, wat achteraf blijkt, laatste vraag van de professor is het gewoon klaar.
Vrijdag: chit-chat
Vandaag vol goede moed om 8u op de 8e verdieping in het Memorial Hospital een plek gevonden op een van de stoelen tussen de trappenhuizen. Dokter gebeld, geen gehoor. Bleek dat ik 45 minuten eerder was dan de rest, en dat hadden ze me niet verteld. Beetje jammer, maar wederom, geduld geduld.. Na drie rondes langs alle patiënten waren we klaar en heb ik met m'n vrienden van de Geriatrie poli chai met snacks gehad en een paar patiënten kunnen zien. Een paar vonden het allemaal reuze interessant dat ik er was en in hun beste Engels heb ik heel wat koetjes en kalfjes met ze besproken. Heb ook nog een paar zinnetjes Kannada geleerd en verteld over het Nederlandse eten (heel gek dat wij geen rijst eten ‘s ochtends, en ook niet eens elke dag!!).
Wat valt op: stof
Behalve veel afval op de stoep, langs de weg, in de berm, waar niet eigenlijk, is het overal ontzettend stoffig. Ze gebruiken hier takkenbossen als bezem, dat is dan weer wel efficiënt. Het verkeer is mega vervuilend en meerdere keren per dag moet je je neus snuiten. Heen en weer door de kamer levert je al zwarte voeten op, laat staan de mensen die altijd op blote voeten lopen…
Zaterdag: halve dag werken
Vanmorgen dan wel om 9u afgesproken met de artsen. Eigenlijk was deze halve dag voor mij al een halve dag te lang, ik was niet lekker. Zaterdagmiddag en de hele zondag niets gedaan (helaas niet met de Belgen mee gekund naar Mysore), geprobeerd wat bij te komen en wat te eten. Hopelijk weer wat fitter voor de nieuwe week, de weken waar ik voor gekomen ben: community medicine!
Week drie begint op de afdeling Geriatrie. Ze hebben hier een aparte geriatrie OPD (polikliniek) met daarin een gordijntje voor de fysiotherapeut, een kamertje om een ECG te maken, een spreekkamer, een kamer voor de tandarts en een kamertje voor de telemedicine. Het laatste is een mooi staaltje techniek, al laat de verbinding soms te wensen over. Het Medical College hier heeft het rural health center in Kaiwara geadopteerd en heeft daar artsen zitten die de zorg voor mensen in dat gebied op zich nemen. Als er casussen zijn van ouderen die met een specialist besproken moeten worden, kan gebruik worden gemaakt van een groot scherm met camera en geluid en een gedeeld computersysteem. Zo kan de arts ter plaatse samen met de patient vast wat gegevens invullen en kan men hier in het ziekenhuis direct die gegevens inzien. Ze kunnen ook meekijken met als een ECG gemaakt wordt, de bloeddruk gemeten wordt en als de bloedsuiker gemeten wordt. Handig! Techniek komt uit Zweden en het is een proef, maar wel handig denk ik.
Het is hier nu overigens dagelijks 34 graden, en vandaag kwam er een blog online van het Memorial Hospital hoe je je kunt wapenen tegen de hitte, wie weet handig als we dit jaar weer zo’n zomer krijgen als de vorige! https://www.msrmh.com/blog/2019/3/healthcare-in-summer
Maandag: chai-dag
De geriatrie OPD is maar klein, maar onderschat dat niet; het spreekwoord ‘klein maar fijn’ gaat hier zeker op en wat voelde ik mij welkom daar! Ze waren net thee aan het inschenken, dus ik mocht meegenieten. Tijdens de ronde over de afdeling werd mij veel uitgelegd over het onderzoeken van de geriatrische patient, ik kan hiervan zeker wat mee naar huis nemen! ‘s Middags een lezing over postmenopauzale hormoontherapie, waarbij ik alweer de mazzel had dat er chai geserveerd werd. Bij thuiskomst niet verder gekomen dan de livestream van het journaal in Nederland te bekijken naar aanleiding van de gebeurtenissen in Utrecht. Vreemd om op zo’n afstand te zitten. Woensdag kwam ik de lokale krant van hier van dinsdag tegen, zelfs daar stond het op de voorpagina met een verwijzing naar een groter, vrij accuraat artikel.
Dinsdag:
Vanmorgen keurig op tijd om 9u in het ziekenhuis, komt de dokter pas om 10u aan. Ach. Ik heb woensdag begrepen dat deze mensen een bijzonder werkritme hebben. ‘s Ochtends vroeg doet deze specialist een ronde over de afdeling bij zijn patienten in het priveziekenhuis. Dan rijdt hij naar het teaching hospital (waar ik ben), om daar rond 9u te kunnen zijn. Tot 16:30 is hij in het ziekenhuis aan het werk, dan gaat hij even naar huis en vanaf 18:30-22:00 doet hij nog weer een ronde over de afdeling in het priveziekenhuis en houdt hij daar nog weer spreekuur. Pas dan is het tijd voor eten en slapen en om 6:00u gaat de wekker alweer… En dan te bedenken dat hij ook nog les geeft aan de volgende generatie doktoren (dat vindt hij erg belangrijk!), allemaal op een en dezelfde dag. Waarom? Om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. De verdiensten van een dokter in India zijn niet zoals die van een arts in Nederland. Ook deze dokter verschiet als ik vertel dat ons 5 euro briefje dat ik hem laat zien ongeveer 400 roepies waard is. Ik ben ook onder de indruk.
Wat valt op: geuren
In lang niet alle vakantielanden is dit iets wat je bij blijft; de geur van waar je bent. Hier echter wel. Ik kan me geen moment bedenken waar ik geweest ben waar ik niet verwelkomd werd met een of andere geur. In het ziekenhuis is dit vaak de warme, bedompte, zuurstofloze lucht van mensen en zieken, vaak ook van urine, ook wel de benzinelucht bij de trap van 0 naar -1. Dan, op de foodstreet aan de voorkant van het ziekenhuis de geuren van kruiden, van ui, van vers fruit, van olie, van verbrand. Onder mijn appartement zit de waterzuivering of iets dergelijks van het ziekenhuis dus daar ruikt het ook nooit lekker. Een stukje verderop de stoffige lucht van het verkeer, de vervuiling dringt je neus binnen. Zelden de geur van deodorant of parfum zo overdag...
Woensdag: slaap
Moe, moe, moe. Vanmorgen hoefde ik pas rond half 10 op de OPD te verschijnen. Ik begrijp nog niet zo goed waarom ik niet met de PGs of met de interns s ochtends mee begin, dat lijkt mij logischer. Maargoed. Ik dus naar de OPD, er was een health screening van verpleegkunde-studenten, plus iets van 15 jaar 2 studenten geneeskunde stonden rond EEN tafel te drentelen. Het was daar stikheet (iets waar ik de afgelopen dagen juist niet zoveel last van heb), maar nu vloog het me een beetje aan. Last van hartkloppingen en ik heb maar aangegeven dat ik ging kijken bij de geriatrie OPD of er patienten waren, daar is het rustiger. Later wel weer terug en nog een paar patienten meegekeken, rond half 2 op pad voor een tosti en bananenlassi als lunch en daarna naar huis. Dutje doen, thuis zijn voor de schoonmakers en daarna aan de studieopdrachten voor Groningen, net als vorige week woensdag; heb er in ieder geval al mooi een af en besproken :). Oja, ook nog bijzonder: er kwam vandaag een patient op de OPD met een spondylose met uitval van de linkerkant van zijn lichaam. De dokter wilde hem opnemen voor evaluatie en behandeling. Echter de man en zijn zoon gaven aan volgende week terug te komen voor de opname; als ze het geld bij elkaar hebben gekregen. Oeps, even gek voor mij. Hier zijn veel mensen niet verzekerd, zeker in het ziekenhuis voor de armere mensen niet, en dan kan dit voorkomen. Opname op een grote zaal kost 100 roepies per dag (1,24) en veel onderzoeken zijn tegen gereduceerd tarief te verkrijgen, maar toch...
Wat valt op: dieren
Vandaag twee keer oog in oog gestaan met een aap; eerst op het balkon, toen voor het raam van het appartement. Er was net een mevrouw aan het schoonmaken en toen heeft de meneer van de hostels de aap weggejaagd met een zwabber :’) toen ik maar snel alle afwas gedaan die nog op tafel was blijven staan (not mine) om ze niet verder in de verleiding te brengen dichtbij te komen. Daarna een mooie vlinder gezien. Overal krioelen verder miertjes en vliegen. ‘s Avonds zie ik op de foodstreet bij het restoration hospital grote vleermuizen vliegen, zo snel dat ik ze nog niet op de foto heb kunnen krijgen. Ook vliegen hier grote roofvogels over, en zitten af en toe te observeren op het dak van het ziekenhuis (een buizerd of een arend, denk ik). Daarnaast zijn er natuurlijk heeel veel gekko’s en die vieze beesten die ik maar niet meer ga noemen. Ook gespot: eekhoorns, katten, honden en een haan.
Donderdag: Holi!
Gisteren en vandaag is het Holi. Met holi, een Hindoeistisch feest, viert men een aantal dingen: het nieuwe jaar, de lente en het overwinnen van het goede over het kwade. Dit doen zij met name met het gooien van kleuren. Het was een onduidelijke dag wat mijn activiteiten betreft, en zo zat ik om 13:30 samen met 4 anderen te wachten op de professor die uiteindelijk pas om 14:15 kwam. Geduld kweek je hier wel. Ze hadden mij niet verteld dat deze poli tot uiteindelijk 19u zou duren, toen was ik er een beetje klaar mee en had honger. Ook had ik het vieren van Holi gemist, dat was om 17u. Helaas, daar geen foto's van. Als schrale troost en souvenir een klein zakje met poeder gekocht s avonds.
Wat valt op: einde
In het ziekenhuis doen ze dit maar op een gekke manier: ik weet nooit wanneer iets is afgelopen. Een gesprek met de patiënt heeft geen einde zoals wij dat kennen: “tot ziens over 3 maanden”, maar vaak terwijl de patiënt en dokter nog aan het praten zijn, komt alvast de volgende patiënt binnen. Daar kan ik niet aan wennen. Ook bij voordrachten en presentaties lijkt er zonder woorden een einde te komen aan de bijeenkomst, te herkennen aan de professoren die achterin de zaal als eerst opstaan en de zaal verlaten, waarna de rest volgt. Geen ‘'bedankt voor je presentatie”, na de, wat achteraf blijkt, laatste vraag van de professor is het gewoon klaar.
Vrijdag: chit-chat
Vandaag vol goede moed om 8u op de 8e verdieping in het Memorial Hospital een plek gevonden op een van de stoelen tussen de trappenhuizen. Dokter gebeld, geen gehoor. Bleek dat ik 45 minuten eerder was dan de rest, en dat hadden ze me niet verteld. Beetje jammer, maar wederom, geduld geduld.. Na drie rondes langs alle patiënten waren we klaar en heb ik met m'n vrienden van de Geriatrie poli chai met snacks gehad en een paar patiënten kunnen zien. Een paar vonden het allemaal reuze interessant dat ik er was en in hun beste Engels heb ik heel wat koetjes en kalfjes met ze besproken. Heb ook nog een paar zinnetjes Kannada geleerd en verteld over het Nederlandse eten (heel gek dat wij geen rijst eten ‘s ochtends, en ook niet eens elke dag!!).
Wat valt op: stof
Behalve veel afval op de stoep, langs de weg, in de berm, waar niet eigenlijk, is het overal ontzettend stoffig. Ze gebruiken hier takkenbossen als bezem, dat is dan weer wel efficiënt. Het verkeer is mega vervuilend en meerdere keren per dag moet je je neus snuiten. Heen en weer door de kamer levert je al zwarte voeten op, laat staan de mensen die altijd op blote voeten lopen…
Zaterdag: halve dag werken
Vanmorgen dan wel om 9u afgesproken met de artsen. Eigenlijk was deze halve dag voor mij al een halve dag te lang, ik was niet lekker. Zaterdagmiddag en de hele zondag niets gedaan (helaas niet met de Belgen mee gekund naar Mysore), geprobeerd wat bij te komen en wat te eten. Hopelijk weer wat fitter voor de nieuwe week, de weken waar ik voor gekomen ben: community medicine!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
