UWC en eerste dag in Maastricht

Hallo allemaal!

Laat ik bij het begin beginnen:
Ongeveer 1 ½ jaar geleden kwam er op het Jan Arentsz een jongen die vertelde dat hij zijn middelbare school had afgemaakt in Canada. Hij vertelde daar van alles over en dit klonk mij eigenlijk als muziek in de oren! Dus ik deed wat research, twijfelde even, maar besloot me vorig jaar op te geven voor UWC, United World Colleges (www.uwc.nl). Helaas werd ik na de landelijke selectieronde afgewezen.
Dit was erg jammer, maar niet mijn laatste kans, je kunt het namelijk ook proberen als je in VWO 5 zat. Ik heb het hele jaar door heel veel blogs van de 1e jaars gelezen, om te weten wat ze allemaal meemaakten.

Dus toen het weer tijd was om de aanmeldingsformulieren in te vullen ging ik daarvoor, ik wist dat dit was wat ik wilde. Maarja, toen was er nog de selectie. Wachten is echt niet leuk, maar toen ik uiteindelijk het mailtje kreeg dat ik door was naar de landelijke selectieronde (net als dat jaar ervoor) was ik blij, en nog blijer was ik toen ik ook door was naar de 3e ronde! Uiteindelijk was ik zo blij dat ik gebeld werd, op de avond van de Open Bak op school, met de mededeling dat ik geselecteerd was voor Maastricht! Ik moest wel even wennen aan het idee, want het doel was om naar het buitenland te gaan en daar m’n school af te maken. Maar desalniettemin, het was alleen al fantastisch dat ik uit al die mensen 1 van de 27 geselecteerden was!!!

Een paar weken later hadden we in Utrecht een bijeenkomst met alle geselecteerden en ouders, en presenteerden we onszelf. Daarna gingen we bij Heerte (FG Begeleiding) oefenen voor de beursuitreiking, die op 10 juni plaatsvond. Het was toch echt wel een speciale gebeurtenis, die beursuitreiking, ik kijk erop terug als een hele leuke dag. We moesten allemaal een quote bedenken en op de beursuitreiking naar voren stappen (terwijl we in een rij stonden) en dan zeggen wie je was, waar je naartoe ging, en je quote, zodat de sponsoren wisten wie je was. Daarna kwamen de sponsoren op het podium met de beurzen, die ze aan ons gingen uitreiken.
Wij als geselecteerden mochten ook nog iets doen; een aantal gingen een liedje doen, met eigen begeleiding, en Gideon (naar de VS) deed een speech. Als hele jaargroep samen zongen we het liedje van Dolly Parton: 9 to 5, met zelfgemaakte tekst.
De week erna hadden we de UWC BBQ en sleepover in Amsterdam, waar we ook onze vertrouwenspersoon ontmoetten.

Tot zover UWC-NL.
Daarna kwamen natuurlijk de voorbereidingen, en het afscheid. Het voelt nog steeds niet als een echt afscheid iedereen, want ik denk dat ik ze snel weer zal zien. :)
Gisteren hebben pap, mam en Stefan me hierheen gebracht met de auto, en hebben we nog even gezellig op een van Maastrichts vele terrasjes (het zijn er écht heel veel!) gezeten en wat gegeten. Daarna in het boardinghouse (waar mijn kamer is) het huis bekeken en heel veel mensen ontmoet.
Ik slaap op een best wel grote kamer (yes, want sommigen zijn echt klein) met Beba (Australie), Keren (Israël) en Shahad (Irak). Gister en vandaag sliep/slaap ik nog alleen met Beba op de kamer, Keren komt waarschijnlijk morgen, maar Shahad heeft nog geen visum, dus die kan er voorlopig nog niet bij zijn. Het is wel raar om met z’n 2en in zo’n grote kamer te slapen.

Vandaag werden we om half 10 aan het ontbijt verwacht. Lekker laat dus lekker uitgeslapen. Na het ontbijt moesten we broodjes smeren voor de lunch, en hadden we vrije tijd tot half 1. Dus ben ik met een groepje naar buiten gegaan om wat te shoppen. Romario (Namibie) voelde zich een beetje ongemakkelijk bij al die meiden die shampoo enzo moesten kopen, en ik had dat ook niet nodig, dus wij splitsten ons af en gingen zelf een beetje shoppen. Ik wist de weg, en voor het geval we verdwaald raakten, ik had een kaart :).
Om half 1 verzamelden we in het boardinghouse, om daarna onze fietsen te gaan ophalen bij het station. Toen zijn we helemaal terug gelopen (met fiets aan de hand) om ergens anders te leren fietsen (eigenlijk was er maar één die echt niet kon fietsen, dus dat viel mee) en daarna zijn we doorgefietst naar België, waar we door een soort van kasteeltje liepen, en boven een heel mooi uitzicht hadden.
Op de terugweg waren er een paar slome fietsertjes in onze groep die gezellig Frans aan het praten waren, maar daarom dus niet opletten, en onze 2nd years, die voorop reden, uit het oog verloren. Ik dacht dat ze rechts waren gegaan (dat was richting het centrum) maar er was iemand die heel overtuigend deed dat we naar links moesten (ze was ook jarig vandaag) dat we met ons overgebleven groepje eerstejaars een beetje verdwaald raakten. Dus we volgden de bordjes ‘Vrijthof’ (dat probeerden we tenminste) en kwamen zo heel makkelijk weer waar we wisten hoe het zat (o.a. het ‘Onze Lieve Vrouweplein, maar hoe zeg je dat in het Engels?).

Uiteindelijk toch weer veilig bij het boardinghouse aangekomen, begonnen deze blog te schrijven en om 10 voor 5 bedacht dat ik nog iets op de post moest doen. Ja, vind dan nog maar eens een brievenbus vóór 5 uur. Don’t worry, het is gelukt, het mocht nog mee.
Na het avondeten om 6 uur (vandaag hadden we bami, gister hadden we macaroni) gingen Maya (Israël), Noa (Israël), Mollika (Bangladesh) en ik nog een rondje door de stad (het was koopavond), naar de Hemmah (=Hema), en even langs de supermarkt. Dat was erg leuk en gezellig!
Rond een uur of 10 zaten er wat mensen bij elkaar op de 2e verdieping (ik slaap op de 1e), en Dijana (Nieuw-Zeeland), Ash (Ierland), Zoë (Duitsland), Steph (Australie) gingen yoga doen, en daar deed ik gezellig aan mee. Dat was echt relaxing, even een rustmomentje in de ozo drukke afgelopen 36 uur. Mijn kamer nu nog eventjes vrij rustig, maar dat zal niet lang meer zo blijven. Ik ben benieuwd naar de rest van de week!

Liefs,
Janneke