World Peace Day en fietsen

Hoihoi allemaal!

Maandag was de eerste echte hele schooldag. Op zich wisten we wat ons te wachten stond, dus echt spannend was het niet, we hadden al een dagje kennismaken gedaan etc. Op maandag zouden we een nieuw rooster krijgen, want we hadden twee Engels testen gemaakt, en een wiskunde test. Daarop waren er wat veranderingen in het rooster. Met de nadruk op zouden krijgen. Want zoals we eigenlijk hadden kunnen verwachten, had aan het eind van maandag iedereen een nieuw rooster, behalve 12C, juist, mijn klas. (Uiteindelijk dinsdag toch een nieuw rooster gehad.)
De lessen zijn hier trouwens best wel intensief, juist omdat ze maar 40 minuten zijn. Over het algemeen heb je 8 uur op een dag, maar bijna elke dag heb je wel een free period (study period). Er zijn ook veel blokuren, zo is mijn vrijdag bijvoorbeeld echt fantastisch: eerst 2 uur natuurkunde, dan een uur Engels, dan 2 uur wiskunde, dan 2 uur scheikunde en dan een uur Frans. Je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen dat de participatiegraad op vrijdag het 8e uur bij Frans behoorlijk laag was. Doordat je maar zo weinig vakken hebt, heb je elk vak bijna elke dag, wat betekent dat je pas de dag van tevoren je huiswerk weet, soms is dat niet heel handig.

Woensdag had ik voor het eerst TOK. En het is precies filosofie. Maar dan nog wat dieper. We kregen een situatie voorgelegd en moesten dan discussiëren wat we zouden doen, het een of het ander, en waarom je dat zou doen, of het ethisch verantwoord was, blablabla. Enzovoorts. Echt heel leuk, maar toch jammer dat er maar 4 mensen actief meedoen in een klas van 20. Als huiswerk kregen we een tekst mee, getiteld: How do we know anything? En dat ging dus over of de wereld wel echt bestond, hoe je kon weten dat er een wereld was buiten je eigen geest, en hoe je dat dan kon controleren zonder er vanuit te gaan dat die wereld echt bestond. Enzovoorts. Na drie keer lezen kreeg ik de samenhang een beetje door, maar het was echt een pittige tekst. De opdracht was om er het belangrijkste of interessantste punt uit te nemen en dan uit te leggen waarom jij dacht dat dat belangrijk was. Dus alle eerstejaars in het boardinghouse lopen elkaar nu te bestoken met TOK vragen: Is dat koekje dat jij daar eet wel echt een koekje? Hoe weet je dat het geen hallucinatie is? En wat is een koekje eigenlijk? Best wel hilarisch, vooral de gezichten die iedereen erbij trekt. :)

Woensdag was het ook World Peace day. Daarvoor waren we gevraagd allemaal iets wits aan te trekken, aangezien wit de kleur van vrede is. In registration vroeg Mr. Tonnaer ons wat wij als klas als vrede beschouwden. Dat schreef hij op, en werd tijdens de lunchbreak voorgelezen. Tijdens dat voorlezen was er een groep jongere leerlingen die het atrium (de grote hal in het midden van school) binnen kwamen met kaarsjes. Daarna was er een grote groep van (ik denk) year 8 die met hun lerares een paar liedjes over peace gingen zingen en uitbeelden. Het was goed in elkaar gezet en heel ontroerend. Er waren door anderejaars wat spandoeken gemaakt, over vrede. Er was ook een soort fair waar je boeken kon kopen.

Tijdens year assembly op donderdag gaven onze tweedejaars ons uitleg over hun service (onderdeel van CAS, dat hoort bij het IB diploma) door middel van posters. Ik heb lang niet alle posters kunnen bekijken, we hadden maar 20 minuutjes, maar ik heb al wel een idee wat ik wil doen: SGL. Dat is een service waarbij je gehandicapten helpt, maar ook met ze leuke dingen gaat doen, dus het kan zijn boodschappen doen, maar bijvoorbeeld ook bowlen. Dinsdag gaan we de andere services bekijken, ik ben benieuwd.

Het eten is nog steeds niet heel best, maar het wordt stukje bij beetje beter. Met uitzondering van gisteravond. Toen hadden we Dutch dinner. Je kon kiezen uit boerenkool, hutspot of hete bliksem. Helaas helaas is nu iedereen vol afkeer van het Nederlandse eten, het was namelijk niet heel lekker, maar wel te doen (en al de mensen die niet weten wat het is, en het dan eten, zeggen gewoon dat het vies is omdat ze het niet kennen :P ).
Het is wel heel leuk om gewoon zomaar eens door Maastricht heen te lopen. Vooral in het weekend is er altijd wel wat te doen, zo ook dit weekend. Er was het Tunafestival. Allerlei Spaanse en Portugese groepen liepen door de stad met gitaren en zingen enzo, echt heel leuk!

Vandaag wilde ik naar Valkenburg fietsen. Dat is ongeveer 14 kilometer, dus op zich wel te doen, dacht ik. Ik werd erg ontmoedigd dit te doen door Rafa (Spanje 2e jaars), die had het vorig jaar gedaan, maar hij zei dat het 4 uur kostte om er te komen (het gaat daar erg omhoog), en daarna een uur om naar beneden te komen. Toch wilde ik gaan, maar ik vond het wel een beetje stom om in m’n eentje te gaan.
Blijkbaar was er ook een biking club (er lijkt voor alles wel een club te zijn). En die hadden voor vandaag ook een trip op de planning, naar het American Cemetery. De enigste begraafplaats voor Amerikaanse soldaten gestorven in de Tweede Wereldoorlog in Nederland. In plaats van saai in mijn eentje naar Valkenburg te fietsen ben ik uiteindelijk met deze groep meegegaan. We waren met 12. En dan blijkt het voor de niet-zo-gewend-aan-fietsen-mensen af en toe toch wel lastig te onthouden wat haaientanden betekenen. We hebben menig kwaad getoeter van automobilisten naar ons geworpen gekregen, maar goed. Het rechts-rijden is ook nog niet voor iedereen zo vanzelfsprekend... Dan is er nog een ander aspect van fietsen, en dan in het speciaal fietsen in Limburg: het heeft heuvels. En die hebben we gevonden vandaag. De hele weg van het randje van het centrum van Maastricht tot aan het American Cemetery (in de gemeente Margraten), was uphill. En niet zo’n beetje ook. Natuurlijk kwamen er een paar jolige 60+ers langs ons gesjeesd met een grijns op hun gezicht: elektrische fietsen. Maar toen, als een duveltje uit een doosje, spurtte Henri (Franstalig deel van België, 1e jaars) langs hen heen. Ze waren helemaal flabbergasted. Haha.
Na ons bezoek aan het American Cemetery zijn we naar een soort van bos/heuvel/maïsveld whatever, gefietst, en daar hebben we genoten van de zelfgemaakte muffins van Adrian (Hong Kong, 2e jaars) en wat gekletst. Toen kwam natuurlijk nog het leukste deel van de trip, de weg terug naar het centrum van Maastricht, all the way down! Iedereen op volle snelheid naar beneden, was echt een heel leuk gezicht. Lekker een dagje buiten geweest met als conclusie: Limburg is niet plat.

Liefs,
Janneke